Basiowa spódnica cz.3 czyli szpilki, szpilki ewryłer!

Umieram na ból pleców i karku od pochylania się nad spódnicą. Z jednej strony niby jest milutko, wygodnie, siedzę w fotelu. Ale palce pokłute, udało mi się kilka razy wbić szpilkę pod paznokieć. Jestem jednak hardkorem i nie płaczę tylko działam dalej. Jedyne co to pilnować by nie uronić kropli krwi na śnieżno białą tkaninę.

Generalnie cały dzień szpilkuję i stebnuję. Tego pierwszego jest 80%, 5% to stebnowanie a 10% to wyjmowanie szpilek. Ostatnie 5% czasu zajmuje szukanie szpilek które mi upadły na podłogę albo na fotel albo zaginęły w falbanach.

Działalność na dziś zakończyłam na 6 wszytych falbanach. Właściwie to 7, bo pierwsza falbana jest podwójna. Dzisiaj zdjęć nie będzie, za to będzie film jak się bawię w układanie zakładem niczym pracownik fabryki dynamitu układając laski w skrzynkach. Ostrożnie i przez cały dzień. Gdyby nie szaleństwo telefonów jakiego dziś doświadczyłam, byłoby o 2 falbany więcej. Jednak co się odwlecze to trzeba odrabiać po nocy tudzież bladym świtem. I tak to jutro, a właściwie to dziś tyle że za kilka godzin biorę się dalej za doszywanie falban. Jest szansa by jutro spódnica była gotowa. Potem zostanie uszycie halki. I lekkie pranie by usunąc ślady z kredy.

Teraz jednak nadeszła pora snu. Kosmaty zrozpaczony zasnął na oparciu kanapy, gdy koło północy go przepędziłam spod drzwi sypialni. siedział z nosem przy szycie niczym dziecko w oknie w deszczowy dzień. Paczał i paczał, a drzwi się nie otwierały, za to w głębi rozmazane majaczyło mu pościelone lądowisko dla helikopterów czyli moje wielkie łóżko. Kocisko pragnęło susem znaleźć się na kołdrze, jednak ja miałam inne zapatrywania co do jego miejsca pobytu.

Udało się! Dziś w końcu udało się załadować film. To miłego oglądania :) a ja startuję dalej upinać kontrafałdy.